Er zijn zo van die stofjes die je koopt om voor jezelf die rok of dat bloesje te maken, of die je gewoon koopt omdat je ze zoooo mooi vindt! Dit stofje van Michael Miller was er ook zo eentje, eentje waarmee ik aan selfish sewing ging doen… mooi niet dus!
Gisteren belandde ze op de kniptafel om voor dochterlief weer een jurkje te maken. De “knots” die ik vorige zomer maakte is ze ondertussen al volledig ontgroeid. (boehoe! 😦 ) Er zat dus niets anders op dan opnieuw aan de slag te gaan voor mijn bijna-vijfjarige. Hoewel er ergens iets lijkt te zijn misgegaan met de maat (vandaar dus ook geen foto’s op model) ben ik ook nu weer supertevreden met het resultaat! Maatje 110 krijgt mevrouwtje niet meer over haar heupen getrokken, dus hoppa over naar maatje 116! (Waarin ze zwemt als het ware, dus ik zal m’n printer instellingen toch nog ‘ns moeten nakijken voor ik verder ga met haar lente/zomer garderobe) Maar goed, dat zijn details! Ooit past ze er wel in! (Positive thinking enzo 😉 )
Veel meer hoef ik hier ondertussen eigenlijk al niet meer over te zeggen denk ik. Iets zegt me dat jullie al wel doorhebben dat dit één van m’n favoriete patroontjes is! Sooo …here’s another knot, enjoy!
Heel mooi! Ik maakte de 116 (verlengd) voor mijn smalle babysitkindje met een 128, dus ik kan geloven dat deze nog wat ruim zit!
LikeLike
Ohhhh, dan ligt het misschien toch niet aan de printerinstellingen! Ik schrok echt toen ik de 116 bij haar aandeed! Qua lengte perfect, maar onder de armsgaten een zee aan ruimte over. Vreemd als je dan bedenkt dat ze de 110 niet meer over haar heupen kreeg, die zit echt wel heel nipt nu. Misschien de volgende dan maar gewoon zonder extra naadwaarde maken dan.
LikeLike