Come back Theo!

Dan krijg je bericht dat de schoolfotograaf komt… had ik m’n Theo netjes op de stapel UFO’s gelegd, kon ik hem er, sneller dan gedacht, weer afhalen natuurlijk.

Een tijdje geleden vond ik in de kilomeet, onderin een grote bak stof en kleding, na lang zoeken een piepklein vies, vuil, kapot katoenen gordijntje. Maar die heerlijke vintage “Pan Am”print, die schreeuwde gewoon de zoon z’n naam! Voor 0,20 cent nam ik het mee, waste het twee keer (jawel, het was écht vies!), en ging aan de slag.

Nuja, voor ik begon consulteerde ik de zoon toch maar even (ik herinner me namelijk nog levendig m’n smeekbede van vorig jaar, of hij ajb een hemdje wilde aandoen voor de feestdagen …njet!). Ik wilde namelijk niet iets naaien wat hij a) toch niet zou dragen en b) mij veel tijd zou kosten als hij het dan toch niet zou dragen. Hij belooooofde me dat hij het wel zou dragen (maar niet voor school mama!)

Vol goede moed begon ik dus aan m’n allereerste Theo (zonen 09). Ik ging voor een hemdje met korte mouwen en een retrokraagje, wat volgens mij perfect bij het stofje past. Samen met het heerlijke “Pan Am” stofje gebruikte ik een effen blauw en kaki katoentje en werkte af met lichtgele paspel. De handleiding werkt als een trein, en voor ik het wist was ie klaar! (Op de knoopsgaten en knopen na dus, waardoor ie op de UFO-stapel belandde…gut wat heb ik toch een hekel aan zo’n dingen) Ondertussen werd ie volledig afgewerkt, maakte ik knopen van hetzelfde stofje als de mouwen en kraag et voila, geniet met me mee…

Ah, en p.s.: het hemdje is zodanig goedgekeurd door zoonlief dat ik er nog mag maken, joepie! 😉